Jenny

Jenny is begonnen als stagiaire bij Robot Kittens. Haar talent werd direct erkend en sinds een jaar mag ze zichzelf nu officieel een Kitten noemen. Als Creative Developer stort ze zich op websites en unitty applicaties. “Ik ben verantwoordelijk voor de uitvoering en bouw. Oplossingen bedenken en implementeren is mijn ding. Misschien niet zo creatief als mensen denken, maar geloof me, er komt veel creativiteit bij kijken”.

Jenny Sun
“Ik ben gek op gamen. Eigenlijk van alles. Vooral op de Nintendo Switch maar ook op de PC. Als er maar avontuur in die games zit. Vroeger wilde ik altijd bij Nintendo werken. Games ontwikkelen. Maar ja, dromen moeten soms dromen blijven. Ik heb bij Robot Kittens echt mijn plek gevonden. Niet alleen het werk, maar ook de mensen hier zijn te gek. Allemaal stuk voor stuk getalenteerde collega’s waar ik nog heel veel kan leren. Daarom ben ik dit jaar begonnen met web-development. Heel technisch allemaal, maar daar hou ik wel van. Komende tijd wil ik me eigenlijk nog meer verdiepen in die techniek. Daar ligt wel mijn passie momenteel”.

Creative Developer @ Robot Kittens
“Oplossingen bedenken, implementeren, jezelf continue op de hoogte blijven houden van nieuwe ontwikkelingen en uitdagen. Dat zijn dingen die mijn vak zo leuk maken. De komende jaren wil ik mezelf vooral specialiseren op dat technische vlak. Ik denk dat je in de huidige mediawereld je het beste kan specialiseren op een specifiek terrein in plaats van dat je van heel veel zaken een beetje verstand hebt. Daarom ontwikkel ik mij vooral op de technologie kant. Ook omdat ik het superleuk vind, maar vooral ook omdat daar een enorme behoefte aan is in de toekomst”.

Projecten
G-Star! Dat project heb ik afgelopen jaar afgerond. Een nieuwe wereldwijde website voor G-Star. Samen met ons team heb ik daaraan mogen werken en het was ook direct de eerste site die ik helemaal zelf heb mogen opbouwen en ontwikkelen. Dat was echt te gek. Daar ben ik echt trots op. Het is natuurlijk altijd gaaf om voor zulke mooie merken te mogen werken. Dat is wel een voordeel van werken bij Robot Kittens. We hebben echt te gekke klanten en projecten. Als Nintendo morgen zou komen en me zou vragen bij hen te komen werken… zeg ik nee! Ik heb hier nog zoveel te leren en te doen.

Een ander cool project waar ik aan gewerkt heb ik Vdate. Een dating app. Een megaproject waar ik heel veel nieuwe dingen heb geleerd. Zoals coding schrijven voor videobellen. Vdate is ook een echt anders als dating app. Bij deze app word je gematched met andere daters en het enige wat je kunt doen bij een match is videobellen. Best wel direct he. Niet urenlang appen of chatten maar gewoon direct, bam, vol op de camera en bellen maar. Zelf zou ik niet zo snel op datingapps te vinden zijn hoor. Veel te spannend. En daarbij, ik heb al een leuke vriend!

Social Media
“Weet je, ik ben 24 jaar nu. Ik ben natuurlijk opgegroeid met social media en app en games. Zelf ben ik alleen te vinden op insta en TikTok. En daar volg ik puur andere mensen die dezelfde interesses hebben als ik. Food en fashion zijn vooral thema’s die ik mega leuk vind. Dus dat is de content die ik vooral bekijk, volg en ja, zelf ook soms deel. Ik zit niet op social media voor de click en de likes. Dat boeit me echt niet.

Soms zie ik echt content voorbijkomen op mijn timeline dat ik echt denk…oké, is dit nog normaal. Social media is in ieder geval niet meer zo onschuldig als vroeger.

Als bedrijf gebruiken wij het natuurlijk ook. Dat hoort er nu eenmaal bij. Al merk ik ook dat we soms heel actief zijn, maar er zijn ook periodes dat we zo in projecten zitten en lekker werken met elkaar dat het updaten van onze eigen content er wel een bij inschiet. Gelukkig ben ik daar niet verantwoordelijk voor haha”.

Slechte ontwikkelingen
Waar social media vroegen nog echt een sociale insteek had, lijkt het voor de huidige generatie gebruikers vooral een soort uitlaatklep om alles, maar dan ook echt alles te laten zien. En dat leidt best wel eens tot verontwaardiging bij de community.

“Als ik kinderen van 10 voorbij zien komen in mijn timeline, die dan lekker met messen van 20 centimeter staan te zwaaien dan denk ik wel eens: Waar gaat dit heen? Ik vind dat echt een slechte ontwikkeling. Blijkbaar is het wel oké om dit soort content toe te laten. Ik snap dat echt niet. Andere kinderen zien dit ook en kopiëren dat gedrag gewoon. Lekker stoer doen. Maar uiteindelijk gaan die kinderen ook de straat op, met dat mes. Dan zijn we in mijn ogen toch wel een beetje de essentie van social media aan het verliezen. Ik bedoel, naakt is verboden op social. Prima, das een keuze. Maar wapens en geweld verheerlijken kan wel? Ik denk dat we de komende jaren als mediawereld wel eens goed in de spiegel moeten kijken hoe we hier mee omgaan. Het komt uiteindelijk de veiligheid op straat niet ten goede. Ik denk dat we hier als maatschappij gewoon minder aandacht aan moeten geven. Natuurlijk moeten we ook dit soort content bannen, maar ook echt met elkaar dit soort onzin niet liken, niet delen en vooral niet opblazen. Negeren lijkt me het beste voor nu. Want verbieden…ja, waar eindigt dat dan uiteindelijk”.

Taak voor de media
“Ik denk dat het uiteindelijk ook aan de media platformen zelf is. Ze moeten zelf strenger zijn en die belachelijke content dan maar verbieden. Of straf de uploaders maar harder. Verwijder hun account, geef ze een ban. Ik bedoel, handhaaf je eigen regels eens wat meer. Waarom mag het één wel en het ander niet? Bovendien wordt het platform er niet saaier op. Misschien alleen voor de mensen die dit soort content leuk vinden. Nou jammer dan. Waar komt die cultuur van validatie vandaan? Dat we als jongeren altijd maar op zoek zijn naar die bevestiging online. Dat we goed bezig zijn en populair zijn. Mensen doen nou eenmaal graag andere na, dat geeft ze een goed gevoel. Maar waarom heb je dat nodig? Waarom ben je daar continue naar op zoek? Ik weet het niet, snap het ook niet. Net als met de hele cancel culture die nu heerst in de media. Dat is toch niet de goede manier? Natuurlijk kan iemand, of een bedrijf, een misstap begaan. Maar is het nodig dat wel dan allemaal, de media en mensen, zo’n persoon of bedrijf afmaken. On- en offline? We slaan daarin door. En de media ook. Negeer zo’n bericht, swipe het weg en ga door met je leven. Ik denk dat we allemaal iets te veel het idee hebben dat we alles mogen roepen en schrijven online. Alsof we te vrij zijn en er niet zo goed mee kunnen omgaan”.

Digitalisering
We gaan als maatschappij ook steeds meer op in die digitalisering van onze samenleving. Er zijn fantastische ontwikkelingen die er aan komen. Zoals bijvoorbeeld VR en AR (Virtual Reality en Augmented Reality). Maar in mijn ogen moet dit wel samengaan met het echte leven. Het moet meer in balans zijn de komende jaren. Natuurlijk zijn deze ontwikkelingen gaaf, voegt het ook echt wel wat toe aan de maatschappij, maar we moeten echt die balans bewaken. Het moet én én zijn en niet of of. Als technologie het leven verreikt en een oplossing biedt voor een probleem, dan ik het prima. Maar anders heeft het geen toegevoegde waarde. We moeten niet te lui worden allemaal en alleen maar achter dat schermpje zitten. Net als met dat online daten. Harstikke spannend en zo, maar uiteindelijk wil je die persoon toch echt ontmoeten, zien en face to face spreken. We worden gewoon te lui van al die digitalisering. Laatst was ik in een Sushi restaurant waar ik bediend werd door een robot. Oke, leuk, maar what’s the use? Dat kan toch ook gewoon door een echt mens worden gedaan. Die je adviseert en een praatje maakt. Die het leuk en persoonlijk maakt. Ik snap dat gewoon echt niet”.

Toekomst
“Het mag weer wat echter allemaal. Minder ruis, minder onzin en minder ellende en minder onzin. We zijn zo verbonden met die onlinewereld dat we het echte leven een beetje aan het vergeten zijn. Natuurlijk heeft online een functie. Maakt het veel dingen makkelijker en eenvoudiger. Maar die balans wordt belangrijker. Er is te veel rotzooi online, te veel meningen. Het mag weer wat gestructureerder allemaal in de toekomst, zeker online. Weg met de likes en de fame, terug naar de realiteit. Als je online zo kunt opkomen voor onrecht, dan kun je en moet je dat ook offline kunnen. Anders heeft het toch geen zin? De vrijheid die we onszelf online permitteren is leuk, maar het zou nog beter zijn als we diezelfde vrijheid gebruiken in het echte leven. Je ziet het ook gebeuren he. Juist omdat iedereen denkt dat alles maar moet kunnen online, mag er steeds minder op het net. Komt er steeds meer censuur. En dat ik ook niet leuk, best eng, maar ook wel een logisch gevolg. Tenslotte mag er van mij meer ontwikkeling komen in de game wereld. Meer doen met nieuwe technologieën zoals VR. Die technologie is er nu, alleen doen we er te weinig mee. Ja, het is een lastig product maar je kunt er zo veel mee. Het moet begrijpelijker worden gemaakt en bereikbaar voor iedereen. Dan profiteer je allemaal optimaal van zo’n nieuwe technologie”.

Hilversum mediastad
“Ik woon er zelf (nog) niet, maar ik kom natuurlijk wel elke dag in Hilversum om te werken. Dus een echte mening over de stad zelf heb ik niet echt. Maar om te werken is geweldig. Het is een stad maar zo voelt het niet. Maar met het aanbod van creatieve bedrijven zit het wel goed. Natuurlijk is Robot Kittens daar een van. Maar er zijn zoveel andere bedrijven die bijdragen aan het creatieve imago van Hilversum. Het enige wat ik wel jammer vind is dat die media factor een beetje onderbelicht is. Tenminste, ik bedoel vooral het Mediapark dan. Dat is toch een beetje buiten het centrum, waardoor je er niet zoveel van meekrijgt. Maar ook qua moderne technologie zou Hilversum weel meer kunnen doen. Ook voor de jongeren. Als we dan zo media minded willen zijn als stad, moet dat natuurlijk wel zichtbaar worden. Bijvoorbeeld door een Arcade op te zetten in de stad. Of meer VR experiences, zoals een VR Escape room. Dat maakt de stad relevanter voor jongeren en daarmee laat je ook zien dat je vooroploopt als stad in deze nieuwe mediaontwikkelingen.

Makers wijsheid
“Je kunt beter iets doen ener later spijt van hebben, dan dat je het niet helemaal niet doet. Doe wat je wilt doen en ga ervoor. Probeer het in ieder geval. Het klinkt een beetje basic, maar het is waar. Als ik had opgegeven in het begin van mijn carrière, was ik nooit bij zo’n geweldig bedrijf als Robot Kittens gekomen!