Karres en Brands | Sylvia

Sylvia Karres is geboren in Hilversum en opgegroeid in Kortenhoef. Daardoor heeft ze sterke connecties met Hilversum en haar omgeving. Sinds 1997 runt ze, samen met haar zakelijk partner Bart Brands, het internationale bureau Karres en Brands, een ontwerpbureau op het gebied van landschapsarchitectuur en stedenbouw. Gevestigd in het voormalige gemeentelijke werkplaatsgebouw op Werf 35. Een strak kantoor met hoge plafonds en open werkplekken en een werkplaats met gereedschappen en materialen, de speeltuin. Zo noemen ze bij Karres en Brands deze ruimte waar hun designs tot maquettes worden gevormd.

Landschapsarchitectuur

Sylvia heeft altijd een enorme fascinatie gehad voor de natuur, het landschap én de bebouwde ruimte. Als kind woonde ze vooral ‘buiten’ en was het landschap, de natuur heel belangrijk voor haar. De invloed van Dudok en gebouwen van Duiker, zoals Gooiland en Zonnestraal hebben haar onbewust gevormd tot wie ze is geworden.

“Die twee aspecten, het diverse landschap rondom Hilversum en de bijzondere stedenbouw van Hilversum zijn van enorme invloed geweest op mij. Mijn vader heeft mij enorm goed leren kijken naar mijn omgeving. Op een gegeven moment ontdekte ik dat daar een opleiding in was, die verder ging dan alleen maar tuinen ontwerpen. Na de Hogeschool voor Tuin en Landschapsinrichting in Boskoop studeerde Sylvia Karres aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam. Een opleiding voor landschapsarchitectuur, architectuur en stedenbouw, waar erg cross-disciplinair wordt gewerkt. Dat is denk ik wat ons bureau nu ook kenmerkt. We zijn niet alleen landschapsarchitecten, maar ook stedenbouwers, we doen infrastructuur en af en toe ook een beetje architectuur. Dat is onze kracht, de interactie tussen al die verschillende disciplines”.

Karres en Brands

“We ontwerpen alles wat buiten is. Van parken, pleinen, begraafplaatsen, buitenplaatsen, landschappelijke structuren, dijkverzwaringsprojecten, maar ook stedenbouwkundige plannen waar we niet de architectuur zelf doen maar de condities en de typologieën van de gebouwen bepalen. Hoe hoog mogen de woningen worden, welke materialen moeten er gebruikt worden etc. Zo hebben we 1,5 jaar geleden een groot project in Hamburg gedaan. Een van onze grootste projecten. Een hele nieuwe wijk ontwikkelen met meer dan 7000 woningen en veel duurzaamheidsaspecten”.

“Bij ons werk gaat het vaak over grote structuren, maar ook over de details. Hoe kan je de structuren van het landschap heel houden als de functies van het gebied of de plek veranderen. Het landschap is voor mij een soort ladekast. De inhoud van de laatjes kun je veranderen, maar de kast, het landschap, hou je in stand. De omgang met de dynamiek van transformatie, dat is iets wat we als bureau heel leuk vinden, maar ik persoonlijk ook. Ik doe het werk uiteraard niet alleen maar met een team van 40 medewerkers en ook vaak nog met externe partijen. Wij zien ons bureau als een inspirerend voetbalteam, waar iedereen zijn bijdrage in kan leveren, zijn of haar plekje in heeft en kan floreren op het stuk waar hij of zij goed in is”.  

Projecten

De projecten waar Karres en Brands aan werken zijn heel verschillend en divers. Een aspect staat wel vaak centraal: een project heeft tijd nodig, soms wel jaren en er zijn veel verschillende partijen bij betrokken. Van opdrachtgevers, tot bouwers, van ambtenaren tot uitvoerders en uiteindelijk natuurlijk de gebruikers.

“Wat ik persoonlijk heel leuk vind bij onze projecten is dat het nooit gefixeerd is wat we maken.  Gebruikers eigenen het zich toe. We proberen altijd ontwerpen te maken die daar ook ruimte aan geven. Dat gebruikers of bestuurders dingen kunnen toevoegen, veranderen op een leuke manier. Dat is best spannend, soms pakt dat niet altijd even goed uit natuurlijk. In ons werk hebben wij vaak rekening te houden met de omgeving, de gebouwen en de gebruikers. Projecten hebben nu eenmaal een eigen dynamiek. En dat is ook prima”.

Typische werkdag

“Die is er niet. Nee, echt niet. Het enige is dat we op maandag proberen allemaal op het bureau proberen te zijn. Er is een groep mensen hier die op bureau zorgt voor de voortgang en uitvoering van projecten. Voor de rest vliegen we alle kanten op. Ik ben eigenlijk continue op pad. Dit vak heeft gewoon heel veel te maken met communicatie, met inventarisatie en analyse, veel praten met, partners en veel afstemmen. Dat vraagt veel energie, maar is ook vaak inspirerend. Ook hier intern praat ik veel met ons team. We brainstormen veel samen, ook met opdrachtgevers. En soms ga ik gewoon even wandelen met een collega. De hei op en even samen lopen en weg van de drukte. Ik ga ook veel op excursie, om andere projecten, steden en landschappen te zien, nieuwe dingen, inspiratie opdoen op andere plekken. Ons vak is behoorlijk dynamisch, maar ook ontzettend leuk”.

Creëren

Sylvia heeft haar opleiding genoten voor de intrede van het digitale tijdperk. Leren tekenen op een computer is een vaardigheid die ze zichzelf nooit heeft aangeleerd.

“Ik schets met de hand en ik praat veel. Veel brainstormen, met een hele groep of zelfs het hele bureau. Snel schetsen maken, ideeën uitwerken. Ik vind het belangrijk dat je opties bekijkt en bespreekt met elkaar. Ik geef ook les af en toe en vertel mijn studenten dat het belangrijk is om vrij te kunnen denken. Wat kun je überhaupt verzinnen, theoretisch binnen, maar soms ook buiten, de kaders van een opdracht.  Dat is echt heel erg belangrijk. Wat ik vaak merk aan de jongere generatie is dat ze te veel met hun hoofd in het scherm zitten. Soms moet je even uitzoomen, uit dat scherm komen en 2 stappen terug doen”.

Natuurlijk kun je met de moderne technologie dingen doen die vroeger niet gingen. Je kunt met de computer razendsnel 3D ontwerpen en testen. Maar het blijft voor Sylvia belangrijk om ook maquettes te maken. Puzzelen met blokjes waardoor je toch weer anders naar kijkt naar een ontwerp.

“Je moet continue loopjes blijven maken. Ontwerpen, praten, schetsen, maquettes maken, een paar stappen terugzetten en weer verder gaan. Dingen continue blijven aanscherpen en verbeteren. Dat is ook kenmerkend voor Karres en Brands. Dat we tijdens een project tot op het laatst blijven kijken of we het niet beter of anders zouden kunnen ontwerpen. Opdrachtgevers worden daar wel eens zenuwachtig van maar het maakt dat je wel echt scherp op je eindproduct blijft”.

Trots op

Karres en Brands bestaat al sinds 1997 en heeft tal van projecten, wereldwijd, gerealiseerd. Genoeg projecten om trots op te zijn. Toch haalt Sylvia een project aan in Nederland. Amsterdam om precies te zijn.

“De Nieuwe Ooster, een begraafplaats in Amsterdam, is een project wat heel erg Karres en Brands is. Als bureau hadden we een prijsvraag gewonnen voor de herinrichting van een klein stukje van de begraafplaats.  We hebben toen een visie ontwikkeld voor de hele begraafplaats waar dat kleine stukje onderdeel van was. Op basis van deze visie hebben wij toen de prijsvraag gewonnen en uiteindelijk heel veel andere projecten op de Nieuwe Ooster gerealiseerd. Dit is echt zo’n project waar Karres en Brands haar visie compleet heeft kunnen uitdragen. Veel van onze mensen hebben allemaal stukjes ontwerp voor hun rekening genomen. Het is ook een project dat zowel nationaal als internationaal erkend is. Het concept is aansprekend, gelaagd, goed uitgewerkt en op alle niveaus een waanzinnig mooi project. Daar ben ik trots op. De directrice van De Nieuwe Ooster, de opdrachtgever, heeft voor dit project ook de Gouden Piramide gekregen. Dat is een rijks prijs voor inspirerend opdrachtgeverschap. Als opdrachtgever heeft ze echt alle partijen in staat gesteld en het vertrouwen gegeven om hun werk goed uit te voeren en tot een fantastisch resultaat te komen”.

Inspiratie

“Sense of place is voor mij heel belangrijk. Ik probeer altijd een plek, een locatie, echt te begrijpen. Dat is soms een onderbuikgevoel en dat combineer ik met mijn en onze ervaring als bureau. Ga rondlopen op zo’n plek, ga voelen en kijken, wat is de karakteristiek van die plek en van daaruit begin je met ontwerpen. Voor mij persoonlijk is 's-Graveland een enorme inspiratiebron. De ontstaansgeschiedenis van 's-Graveland, dat rationele systeem van sloten die gegraven zijn om zand af te voeren dat werd gebruikt voor de fundamenten van de herenhuizen langs de Amsterdamse grachten. Het huisvuil dat daarna terugkwam om de grond vruchtbaar te maken. En vervolgens, binnen dat raamwerk, elke keer die veranderingen aan het landschap. Deels vernieuwingen en deels het behoudt van het oude.  En ondanks al die ontwikkelingen blijft ‘s-Graveland nog steeds heel goed herkenbaar, omdat het zo’n sterk systeem is. Net als de grachtengordel van Amsterdam maar dan op een meer landschappelijke manier”.

Hilversum and beyond?

“We hebben in het verleden een paar keer overwogen om naar Amsterdam te gaan. Maar uiteindelijk konden we niet vinden wat we zochten. De juiste plek was er niet, het ongemak van al het verkeer. Als bureau zijn we niet van die star architects, zo van kijk ons eens. We staan liever een beetje in de luwte, hebben een bepaalde mate van bescheidenheid. Niet zozeer in ons werk hoor, maar wel als personen. Daarbij, Hilversum past ook gewoon bij ons dus we zitten hier als bureau prima en voelen ons heel erg thuis op de Werf ”.

Makers wijsheid

“Wees open. Beperk jezelf niet te veel in je denken. Sta open voor andere meningen, ideeën en oplossingen, dat vind ik erg belangrijk. En respecteer daarbij ook de inbreng van anderen. Dat is soms best lastig, maar iedereen heeft een mening en die mening moet gehoord worden. Ook van de mensen die niet zo’n grote mond hebben. Iedereen kan wat toevoegen”.