Rik Oostenbroek
Rik Oostenbroek is geboren en getogen in Hilversum, woonachtig nu in Hilversum Zuid! Want dat moet altijd even gezegd worden. Zichzelf omschrijven vindt hij tricky, want hij ‘doet’ veel dingen. Vooral digitale creatie. Het moet met kleur, compositie te maken hebben en abstract zijn. Van print tot animatie, van 2D tot 3D, van portret tot typografie. Artiest of designer? “Ik ben gewoon Rik”.
Hij werkt over de hele wereld en Los Angeles is zijn favoriete bestemming, maar Rik zit sinds een paar jaar op de Stookplaats in Hilversum. Een hele relaxte en creatieve plek waar hij een ruimte huurt van waaruit hij zijn creaties de wereld in stuurt. Rik staat voor een loods te wachten. “Dit is echt een te gekke plek hier met een fijne club mensen. Dat maakt deze plek ook zo tof”.
De industriële ruimte is inderdaad indrukwekkend. Rauw maar ook heel warm en uitnodigend. Rik neemt ons mee naar een grote kamer bovenin het gebouw. Een tafel vol gedroogde verfspetters en een verzameling bonte en houten stoelen vormen het decor. Een enorm digitaal scherm staat in de hoek van de kamer opgesteld. “Als het hard regent kan het hier soms ook wel lekken. Daar heb je geen last van hoor, dat maakt het juist zo’n toffe plek hier”.
Van Windows Paint tot Photoshop
“Ja, daar begon het mee. Ik weet niet waarom maar ik begon gewoon lekker te ‘painten’. Gewoon tussen de middag, als ik thuis een boterham ging eten. Beetje pielen op de computer en random dingen maken. Gewoon omdat ik het leuk vond. Dat was ook een beetje in de Napster tijd. Eigen cd’tjes branden. En dan ging ik heel tof mijn eigen album covers maken in paint. Rikky’s Top Hits noemde ik dat dan. Die printte ik dan uit op de printer van pa en ma en die schoof ik dan in de hoesjes. Ik was totaal niet bezig in die tijd met creëren of zo, ben me er nooit bewust van geweest dat ik dit leuk vond”.
Pas later, toen een goede vriend hem op internet designs liet zien van een Oostenrijkse ontwerper, werd Rik geprikkeld. Het triggerde hem om zelf aan de slag te gaan. Dingen maken in photoshop. Vanaf de 3e klas van de middelbare school ontdekte Rik photoshop. Toen kwam alles in een stroomversnelling.
“Ik vond zijn werk gewoon heel tof. Hoe het gemaakt was, de kleuren. Dus na het hangen met mijn vrienden en een paar potjes Halo of FIFA, ging ik achter mijn computer zitten en ging ik lekker photoshoppen tot in de late uurtjes. Eigenlijk ook direct vrij werk zeg maar. Nooit echt ‘photofucken’ of plaatjes omkleuren”.
“Surrealistisch werk vind ik toch het leukste”, zegt Rik. “Weet je, ik vind het heel knap als iemand super fotorealistisch kan tekenen. Maar dan denk ik ook vaak, maak dan gewoon een foto. Dus dat surrealistische heeft me altijd getrokken. Uit het niets komt iets tot stand. Spelenderwijs, met kleur en compositie. Ik vind kleuren en vormen gewoon vet. En hoe dat dan samen tot iets nieuw leidt, dat vind ik gewoon heel cool!”
Secret showcase
Rik is gewoon lekker zijn eigen ding gaan doen. Op een gegeven moment werd het werk op een eigen website gezet: Secret showcase. Een naam die ook maar gewoon opkwam tijdens een avondje photoshoppen. Tot hij erachter kwam dat hij op 1 dag 120.000 pageviews had. Zijn werk sloeg aan, zeker online.
“In die tijd had je nog niet echt social media. Wel een paar sites met blogs over mijn soort werk. Deviant Art bijvoorbeeld. Daar plaatste ik mijn werk dan, ontmoette ik andere mensen die ook mijn soort werk maakte. Dat was echt tof. Een hele online community waar ik echt mijn ei kwijt kon. Op een gegeven moment belde Volkswagen. Of ik een klus voor hen wilde doen. Ze betaalde €1.200,-. Man, op je 18e is dat echt veel geld! Toen ging het balletje rollen, kreeg ik steeds meer klussen”.
Rik stelde zichzelf niet echt doelen. Zijn reputatie groeide en de opdrachtgevers werden steeds grotere bedrijven en merken. Vooral online kreeg hij steeds meer fans. Mensen die zijn werk waardeerden en hem aanspoorde om zijn ding te blijven doen.
“Ik ben op de een of andere manier opgevallen. Maar dat was geen doel, het gebeurde gewoon”, zegt Rik daarover. Rik woonde een tijdje in Montreal en af en toe een maandje in New Jersey, New York of Los Angeles. Maar uiteindelijke keerde Rik altijd weer terug naar zijn hometown: Hilversum.
Designer of kunstenaar?
“Ik weet het niet. Ik maak gewoon dingen. Grof gezegd ben ik gewoon plaatjesmaker. Met een eigen stijl. Er waren agencies die mij ook niet echt konden plaatsen. Die huurden me dan in en ik deed mijn ding. Van projecten voor de Postcode Loterij tot mooie landscapes voor Mazda advertenties. Maar ik merkte dat ik daar op een gegeven moment klaar mee was. Je werkt altijd met een product. Je krijgt een Hero Shot en daar moet je dan iets mee. Maar altijd blijft dat product centraal staan in elke uiting. En dat gaat echt vervelen uiteindelijk. Dus ja, een beetje pijnlijden af en toe. Maar dat commerciële werk geeft me ook vrijheid. Financiële onafhankelijkheid om uiteindelijk te doen wat ik wil doen!”
Trots
“Ik ben begonnen met dit werk als hobby. Professioneel worden is echt wel een proces. Wat ik doe, vind ik leuk, maar dat ik er dagelijks, soms obsessief, mee bezig ben dat is wel lastig. Het staat echt dichtbij me. En als ik soms mijn dag niet heb, kan ik echt balen. Dat vind ik wel de struggle van het alleen werken. Maar goed, dat is iets waar ik aan werk en wat al een stuk beter gaat nu ik hier een werkplek heb”.
Sinds die eerste klus heeft Rik over opdrachten niet te klagen. Hij doet zijn ding voor grote, wereldwijde merken, en is daar ook best trots op. Al zal hij nooit een project duiden als zijn beste of mooiste werk. Er is in zijn ogen altijd wel iets beters gemaakt door een ander.
“Ik ben niet echt trots op mijn werk ofzo, zo praat ik daar ook niet over. Heel vaak als ik oud werk zie denk ik: Hmm dat had wel beter gekund. Maar het gebeurt ook anders om. Dan ik iets heb gemaakt wat ik niet zo goed vond. En een jaar later dan denk: Wow, dit was eigenlijk best vet."
"Waar ik wel echt trots op ben is mijn wereldwijde ambassadeurschap voor HP. Ik ben een van de 6 gezichten die onderdeel van hun campagne uitmaakt van de nieuwe lijn creatieve apparatuur. Beeldschermen, printers, desktop. Daar word ik en mijn werk in meegenomen. Onderdeel zijn van zo’n groot project is echt tof. Dat ze me kiezen uit miljoenen creatieven, makers, designers. Das toch gewoon te gek. Dan doe ik blijkbaar toch iets goed en val ik op. Mensen nemen me serieus voor iets wat met een grap begonnen is op mijn slaapkamer. Dat is tot zover wel een mooi verhaal toch?”
Toekomst
“Iets wat ik nog zou willen doen is het kunstenaarsvak betasten. Ik ben daar heel nieuwsgierig naar. Met sculpturen, fysieke dingen. Wat ik nu maak, kan ik omzetten naar fysieke dingen. Met kleuren, licht. Gewoon echt een ervaring maken. Maar ik heb geen idee waar ik zou moeten beginnen. Ik moet de juiste mensen nog tegenkomen die me daarin begeleiden. Die me een beetje de weg wijzen. Ik ben echt benieuwd naar die ervaring. En ik ben ook wel nieuwsgierig hoe het is om een baan te hebben. Regelmaat. Iets doen van 9 tot 5 en dan klaar. Ik heb niet echt werkdagen, ik ben altijd aan het werk. Dingen maken, creëren, dat stopt niet als ik ’s avonds naar huis ga”.
Makers wijsheid
“Dat vind ik tricky. Dan moet je zo super interessant doen. Weet je, uiteindelijk gaat het erom wat echt belangrijk is. Voor mij is dat ik genoeg ruimte en tijd overhoud voor mijn eigen dingen. Mijn eigen experimenten en ideeën. Je moet altijd op zoek blijven gaan naar nieuwe dingen. Dat is misschien wel het allerbelangrijkst”.
Hilversum and beyond?
“Weet je, de eerste keer dat ik hier kwam op de Stookplaats had ik niet verwacht dat ik hier mijn draai zou vinden. Het was niet echt de plek waarvan ik dacht dat ik er zou kunnen aarden. Ik werkte eerst thuis, aan de keukentafel. Maar ik merkte dat ik af en toe meer afstand nodig had van mijn werk. En daarbij, ik kan ook niet alles. Ik heb hier mensen gevonden waarmee ik kan samenwerken. Mensen die mij inspireren en waar ik af en toe mee kan lullen. Waardoor ik minder obsessief met werken bezig ben. Meer in balans ben. Voorlopig heb ik het super naar mijn zin hier, in mijn kleine werkkamertje. Mijn droom is misschien wel een dikke penthouse in LA, maar is dat reëel? Weet je Hilversum is niet slecht. Je bent zo in Amsterdam, in Utrecht, maar die toeristendrukte is niet mijn ding. Ik heb hier mensen om me heen met wie ik een biertje kan drinken, die me af en toe afleiden van het werk. Ook mijn vrienden van de middelbare school zie ik nog steeds. Dat is me gewoon zoveel waard”.