Tim Kliphuis

Copy
Sinds 2003 woont Tim Kliphuis weer in Hilversum. Als tiener woonde hij ook al in Hilversum maar hij maakte een klein uitstapje naar Amsterdam, om te studeren aan het conservatorium. Hij voelt zich dan ook een echte Hilversummer én Wereldburger. “Dat wil zeggen, in normale tijden. Want door corona kan ik helaas minder optreden over de hele wereld. Een gemis, maar dat komt wel weer terug”.

Tim Kliphuis
Als kind wist Tim wel dat hij muzikant wilde worden. Maar niet op viool. Hij speelde in een bandje, speelde wat gitaar, ook basgitaar, maar het was het allemaal net niet. Die viool was voor hem ook veel te klassiek. Dat was het dus ook niet. Zijn echte roeping ontdekte hij pas op zij 19^e verjaardag.

“Ik kreeg toen een album cadeau met Gipsy Jazz muziek. En toen ging het licht ineens aan. Al tijdens mijn studie had ik al in mijn hoofd zitten dat er meer is dan klassiek vioolspelen. Daarom ben ik tijdens mijn tijd aan het Conservatorium een soort van tweede studie ernaast gaan doen Die tweede studie was bij de zigeunergitaristen in Nederland. En ja, dat is een hele andere manier van muziek leren. Ik ben in 2 werelden terecht gekomen. Aan de ene kant de formelere Conservatorium wereld en aan de andere kant de wereld van mensen die niet over muziek praten, maar het gewoon doen, gewoon spelen. En juist in die wereld ben ik aan het werk gegaan na mijn studie, als sideman van beroemde zigeunergitaristen. Zo ben ik ook direct aan het reizen geraakt”.

Eigen carrière, eigen stijl
“Na een aantal jaren was het tijd voor de volgende stap. Wat wil ik zelf? Wat is mijn doel? Ik ben uiteindelijk een eigen band begonnen in Groot-Brittannië. Toen ben ik de 2 werelden van zigeunerjazz en klassieke muziek gaan samenvoegen. En dat is nu mijn plek in de muziekwereld. De afgelopen 10 jaar is het snel gegaan. Met de band toeren we over de hele wereld, spelen we van Zuid-Afrika tot in Rusland. Hebben we voor de Koningin gespeeld en zelfs opgetreden met een aantal symfonieorkesten. Uiteindelijk betekent het veel spelen in het buitenland en zo voel je jezelf al snel een wereldburger”.

Is Tim’s muziek te relateren aan een bepaalde stijl of stroming in de muziek?

“Ik maak muziek in mijn eigen stijl, de Tim Kliphuis stijl. Er zijn wereldwijd veel mensen die iets doen met Gipsy Jazz, maar niemand maakt de fusion met klassieke muziek én Noord Europese folkmuziek. Die Schotse en Ierse invloeden maken het ook uniek. Ik probeer die cross-over stijl bij zoveel mogelijk muzikanten en bij mijn eigen studenten over het voetlicht te brengen, Niet zozeer mijn stijl maar ik probeer ze te leren hoe zij zelf die cross-over kunnen maken tussen verschillende stijlen. En dat is voor iedereen anders, want iedereen heeft zijn eigen smaak voor muziek. Het gaat erom om jezelf te vinden, je eigen stijl te ontwikkelen en iets nieuws te maken”.

Eigen muziek
Het Tim Kliphuis Trio wat hij samen met de Schotse Nigel Clark en Roy Percy vormt schrijft ook eigen muziek. Samen spelen en repeteren is momenteel wel echt een uitdaging. Maar op afstand lukt dat verrassend goed.

“Toen we de band eenmaal bij elkaar hadden werd het ook echt tijd om die eigen muziek te schrijven. Elk jaar doen we weer iets nieuws, dagen we onszelf uit om ons eigen ding te doen. Dit heeft ook weer geleid tot een nieuw geluid. Vlak voor de pandemie waren we aan het werken aan een nieuw stuk over de 5 elementen. Een stuk wat ook mijn eerste klimaatstatement ging worden. Op afstand van elkaar hebben we dit stuk opgenomen en afgemaakt. Een supermooi project waarmee we binnenkort hopelijk ook weer gaan touren”.

Dagje Tim
“Mijn ideale dag begint met een kort rondje hardlopen. Dan komen de ideeën. Eenmaal thuis ga ik aan de slag met die ideeën. Vaak heb ik ook wat dingen voor te bereiden voor aankomende concerten of Cd-opnames. Dan ga ik spelen, de vingers oefenen op mijn instrument. In de middag geef ik vaak les aan mijn leerlingen. Dat is toch wel mijn ideale dag. Dus zowel mijn creativiteit aanspreken door te componeren, mijn violistische vakmanschap bijhouden door te spelen en dat ik dan ook nog mijn kennis kan doorgeven aan leerlingen.  En natuurlijk zorgen dat ik gezond blijf door te sporten. Uiteraard op een milieuvriendelijke manier. Gewoon die schoenen aan en rennen. Normaal gesproken heb ik zo’n 130 optredens per jaar, waarvan 90 in het buitenland. Normaliter ben ik dus ook veel onderweg. Gelukkig is mijn gezin hieraan gewend. Maar als ik thuis ben, ben ik ook echt thuis voor de volle 100%. Het touren zal ik altijd blijven doen. Dat is zo’n enorme kick maar ook een missie voor mij. Mensen bij elkaar brengen en verbinden, iedereen in de zaal laten luisteren naar dezelfde mooie muziek. Dat is misschien wel het allermooiste aan muziek, dat het echt verbindt. En touren hoort daar nu eenmaal bij”.

De mooiste concertzalen
Er is een plek waar ik heb gespeeld waar ik echt heel blij mee ben. Mijn Schotse bandleden wonen uiteraard in Schotland en daar is een plek in waar je gewoon wilt spelen. Dat is The Queen's Hall in Edinburgh, een oude omgebouwde kerk met een schitterend klinkende zaal. Door corona viel er weer eens een optreden uit en toen belden de mensen van The Queen’s Hall. Zij boden ons de zaal gratis aan en we mochten ook de opbrengst zelf houden. Stonden we daar ineens te spelen! Dat was echt te gek, zo’n mooie ervaring. Een andere plek die heel speciaal is, is het Kruger Park in Zuid-Afrika. Daar hebben wij tijdens onze laatste tournee mogen spelen. Voor de olifanten en de leeuwen, haha. Wij waren te gast in een compound daar en mochten ‘s avonds voor 200 man spelen. Echt een te gekke ervaring. Natuurlijk wil ik ook het MCO, het Muziekcentrum van de Omroep, hier in Hilversum noemen. Daar hebben we vorig jaar de première gespeeld van The Five Elements. Het MCO is een bijzondere plek waar ik mij thuis voel. Als laatste noem ik Mill Valley, in Californië, Amerika. Daar wordt ieder jaar het Djangofest gehouden, genoemd naar de beroemde Gipsy Jazz artiest Django Reinhardt. Daar speel ik eigenlijk ieder jaar sinds de oprichting. De sfeer, de mensen, dat is zo te gek”.

Trots
“Dan noem ik 2 stukken. Ten eerste de 4 seizoenen van Vivaldi. Dat stuk hebben wij helemaal bewerkt en er een Gipsy Jazz versie van gemaakt. Het stuk heet Reflecting the Seasons en staat op Spotify, dus luisteren. Daar ben ik ontzettend trots op. Een bestaand stuk wat wij helemaal hebben omgebogen. Compleet anders en toch herkenbaar Vivaldi. We hebben dit samen met het Nederlands Kamerorkest gespeeld. Dat was ons eerste grote optreden met een groot orkest. Hele ritmische en groovy muziek. Het andere stuk waar ik enorm trots op ben is dit jaar, op 9 oktober, in première gegaan. Het betreft een compleet eigen geschreven stuk, speciaal gemaakt voor een groot symfonieorkest. Echt iets nieuws. Uiteindelijk hebben we dit samen met het Radio Filharmonisch Orkest gespeeld in het Concertgebouw in Amsterdam. Met 80 mensen op het podium die allemaal mijn nootjes speelden. Daarbij kwam nog dat er ook 3 solisten meededen. Ik was er daar een van, de andere was een celliste Ella van Poucke en de derde was jazzpianist Michiel Borstlap. Dat was zo’n gave ervaring. Het was echt een stuk waar ik echt op het aller scherpst van de snede 2 werelden heb samengevoegd. Klassieke muzikanten, 2 jazzmuzikanten en een dirigent die ook even moest kijken hoe hij het ging doen. Maar het was te gek. Het stuk heet Phoenix Reborn. Het is een hoopvol stuk over onze toekomst en geschreven met het idee om de klimaatcrisis echt aan te kaarten”.

Inspiratie
“Mijn inspiratie? Das simpel. Die haal ik uit de natuur. Dat ontdekte ik voor het eerst in Schotland. De valleien daar, de omgeving met bergen en die grootsheid. Dat is zo inspirerend. Het geeft je als mens het gevoel dat je heel nietig bent. Dat je 30 kilometer door de natuur loopt en helemaal niemand tegenkomt. Helemaal op jezelf bent aangewezen. Dat is mijn spiritualiteit, mijn religie, mijn inspiratie. En dat vind ik ook om de hoek hier op de hei. De kleuren van de bomen en die weidsheid, ik ben dus duidelijk geen stadsmens. Dat is ook het fijne van Hilversum. Het warme van een dorp en de natuur daar omheen”.

Hilversum
“Ik denk dat Hilversum de komende jaren pas op de plaats moet maken en goed moet nadenken wat het de komende jaren wil. Het risico van de ligging in zo’n Metropoolregio met Amsterdam en Utrecht. Wil je daaraan meedoen? Met die groei en ontwikkeling? Ik denk dat Hilversum dat niet moet willen. Hilversum is voor mij echt een tuinstad, met veel groen en natuur. Dat is ook de reden dat ik hier weer terug ben gekomen. Het allermooist vind ik nog wel het dorpse karakter van Hilversum. Het contact met mijn buren is bijvoorbeeld heel hecht. Maar ook de hele straat waar ik woon is erg betrokken. We zorgen gewoon allemaal voor elkaar. Dat contact is onbetaalbaar. Dat mis je gewoon in een grote stad. Aan de andere kant hebben we steeds meer cultuur hier. Van mooie concertreeksen in het Gemeentehuis, het MCO, het filmtheater en de Vorstin. Dat is denk ik ook het mooie van Hilversum. Het combineert het intieme dorpse karakter met een grootstedelijk aanbod van cultuur en winkels. Dat is waarom ik het hier zo naar mijn zin heb”.

Toekomst
“Ik wil de komende jaren een groter publiek bereiken met nieuwe stukken. Als band zijn we heel erg aan het kijken naar de mogelijkheden om onze boodschap breder in te zetten. Via de media of op een andere manier. Dat is nog allemaal in ontwikkeling nu dus daar wil ik niet te veel over vertellen. Het doel is wel om te laten zien dat kunst echt een boodschap kan hebben en dat mensen daarnaar gaan luisteren. Ik wil stukken maken over bijvoorbeeld het milieu. Waar Spoken word wordt gecombineerd met mijn muziek tot een groots en meeslepend werk. Zoiets heb ik nog nooit gedaan maar het lijkt me echt een uitdaging om dit te realiseren. Dat is mijn ambitie voor de toekomst en daar heb ik erg veel zin in”.

Makers wijsheid
“Dompel je echt onder in een stijl die al bestaat en leer dat echt. Dus leer je ambacht, krijg dat onder de knie en ga dan een hele andere kant op. Wordt geen one trick pony. Je kunt jezelf niet worden als je niets hebt geleerd en jezelf ook niet ontwikkelen als je geen goede basis hebt”.