Ahmet

Fotograaf en filmmaker Ahmet Polat woonde al 10 jaar in Istanbul en werkte daar als Creative Director van Vogue. Uiteindelijk brachten zijn Hollandse roots én wens om ‘iets heel anders te doen’ hem naar Hilversum. “Ik wilde echt iets anders gaan doen, veel meer met het sociale stuk bezig zijn en met onderwijs. En nu, 4 jaar later, is 80% van wat we doen bij Studio Polat een zelf geïnitieerd of sociaal betrokken project”.

Stel jezelf eens voor!

Ik ben Ahmet Polat, 41 jaar en kom eigenlijk uit Brabant. Ik heb Brabantse en Turkse roots. Ik ben opgegroeid in Brabant en heb daar ook gestudeerd aan de kunstacademie, de St-Joost in Breda, waar ik fotografie en film heb gestudeerd. Na uiteindelijk jarenlang in Istanbul te hebben gewoond ben ik teruggekomen naar Nederland en ben ik hier, in Hilversum, gaan wonen.

Van Brabant naar Istanbul

Ja, tijdens mijn afstuderen reisde ik al veel naar Istanbul. Ik vond dat zo’n fantastische stad. Ik deed daar al best wel wat werk en zo ben ik uiteindelijk ook naar Istanbul verhuisd. Ik heb daar uiteindelijk 10 jaar gewoond en echt te gekke dingen gedaan. Veel gedaan met een link naar Nederland, maar uiteindelijk ook veel modeshoots gedaan voor Vogue. Voor de Franse, de Zuid-Koreaanse en de Turkse Vogue. Uiteindelijk ben ik Creative Director geworden van de Turkse Vogue. Echt een wereldtijd in een wereldstad.

En toen…Hilversum!

Ja man, ik heb altijd een goede band onderhouden met Nederland. Op een gegeven moment wilde ik wat anders gaan doen toen ik rond 2015 terug was in Nederland. We hadden heel veel vrienden die bijna allemaal hier in Hilversum woonde. Ze nodigden ons uit om eens hierheen te komen, gewoon om te kijken. Zo kwam ik dus op een woensdag aan in Hilversum. Er was markt, de zon scheen, al die lekkere etenswaar, de gezellige mensen, die ene kraam met al die Franse worsten en kazen enzo. Ik vroeg toen aan mensen op de markt: “Hoe vaak is de markt eigenlijk?” Twee keer per week zeiden ze. Toen dacht ik, hier wil ik wonen. Ik vind dat echt te gek. Zo’n markt is gewoon zo mooi. We hebben niet zo’n open cultuur in Nederland, maar de markt is dat wel. Mensen maken een praatje, drinken een bakje. Ik spreek tegenwoordig ook vaak af met mensen op de markt. Gewoon lekker een cappuccino drinken, rondlopen en zaken bespreken. Echt een verrijking voor de stad!

Waarom fotografie?

Omdat ik het heel bijzonder vond om verhalen te vertellen. Ik ben heel nieuwsgierig en fotografie dwong mij om de wereld in te gaan en dingen te ontdekken. En het craftsmanship… de romantiek van de doka, dat trok me erg aan. Het werken in de doka, het hele proces, heeft tijd nodig. Dingen moeten rijpen, fotografie ook. We maken zoveel beelden. Je moet de tijd nemen om echt te snappen wat je ziet. Daar heb je gewoon tijd voor nodig. Ik vond in fotografie een combinatie van maken, onderzoeken en respecteren. Iets wat ik in geen enkel ander medium zag.

Verhaal vertellen

Vooral in modefotografie kun je echt wel een verhaal vertellen. Bij reclamefotografie is dat minder. Mensen die bij mij komen kiezen echt wel voor mijn expertise. Dus niet alleen een mooi plaatje schieten maar ook een verhaal vertellen. Bij modefotografie is de context wel mode, maar kun je hele sociale thema’s aankaarten en die op een modieuze manier neerzetten. Toen ik Creative Director was van Vogue legde ik die vraag ook bij andere fotografen neer: “Wat wil je met dit beeld vertellen, behalve dat het een nieuwe jurk van Chanel is?” Ik vind dat het allerleukste aan fotografie. Verhalen vertellen, iedere keer weer. En dan mensen dat verhaal laten ontdekken.

Eigen projecten gaan doen

Ja, die afweging heb ik moeten maken toen ik bij Vogue bezig was. Maar ik wilde echt iets anders gaan doen, veel meer met het sociale stuk bezig zijn en met onderwijs. Ik heb een hele toffe vrouw en die zei tegen me: “Ik heb liever dat je doet waar je blij van wordt dan dat je ongelukkig bent”. En nu, 4 jaar later, is 80% van wat we doen bij Studio Polat een zelf geïnitieerd of sociaal betrokken project. Mensen zeiden dat dit ons nooit zou lukken, maar het is wel zo! Ik heb natuurlijk ook geluk gehad. Toen ik terugkwam naar Nederland werd ik tot Fotograaf des Vaderlands gekozen. Dat hielp zeker. De keuze maken om echt wat anders te doen is uiteindelijk gewoon goed uitgepakt. En daar ben ik echt heel blij mee.

Noem eens een voorbeeld

Nou, een voorbeeld is bijvoorbeeld een project wat ontstaan is in Hilversum. Zo’n 3 jaar geleden hebben we samen met Museum Hilversum een project over de Tweede Wereldoorlog opzet. RE-ENACT WW II heet het. Het idee was om aan de hand van verhalen uit Hilversum na te denken over wat er gebeurd zou zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. We hebben een tentoonstelling gemaakt op het Kerkplein. Met steun van het museum en de gemeente. Naast de tentoonstelling hebben we ook workshops gehouden met scholieren uit de stad. Uiteindelijk hebben we besloten om dit verder uit te werken en hebben we er een lespakket van gemaakt. En nu, na 3 jaar ontwikkelen, gebruiken al meer dan 240 scholen dit lespakket. Het heet Ooggetuigen en je kunt het bekijken op www.ooggetuigen.org. Daar ben ik echt heel trots op.

De stijl van Ahmet

Mijn werk is te herkennen door de betrokken houding, maar ook humor. Wel met respect en betrokkenheid naar de mens. Dat komt eigenlijk overal in terug. En onderwijs! Dat vind ik ook erg belangrijk. Hoe betrekken we de jongere generatie? Hoe creëren we een workshop of lestraject waardoor we ze meekrijgen, ze nieuwe dingen kunnen laten zien, ze prikkelen. Dat vind ik heel belangrijk. En niet alleen in mijn fotografie. Maar ook in de docu’s of bij tentoonstellingen die we maken.

Altijd nog willen doen

Ik ben nu bezig met een aantal korte documentaires voor tv, maar ik zou altijd nog wel een fictie film willen maken. Echt totale fictie. Helemaal zelf geschreven en geregisseerd. Maar goed, dat zijn kleine, individuele wensen. Mijn grootste wens is toch wel dat we echt impact kunnen maken op het onderwijs. Dat we met elkaar nieuwe manieren van onderwijs kunnen implementeren die veel meer aansluiten op de belevingswereld van de jongere generatie. Daar wil ik me echt hard voor maken.

Wonen in Hilversum

Ik geniet enorm van de omgeving en de natuur. Hilversum ligt natuurlijk prachtig. Mensen zeggen wel eens dat je een Hilversummer niet zomaar leert kennen. Maar ik vind, na 4 jaar hier te wonen dat het wel meevalt. Ik heb inmiddels een heel netwerk opgebouwd in Hilversum. Ik werk in Amsterdam, maar in Hilversum kan ik gewoon echt tot rust komen. Dat vind ik heel fijn. Ook voor mijn kleine is het te gek. Je kunt hier naar buiten, naar school fietsen. Dat is echt een luxe hoor.

Hilversum is voor mij…

Ja, ik denk wat ik net al zei. Hilversum is voor mij rust, vertrouwen en reflecteren. Dat is echt een rijkdom en dat vind ik hier, in Hilversum.